drugiego rodzaju
Encyklopedia PWN
elektroda
chem. układ złożony z przewodnika elektronowego (metal, półprzewodnik) stykającego się z przewodnikiem jonowym (najczęściej ciekły elektrolit), w którym może przebiegać reakcja elektrodowa utleniania-redukcji.
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, hodós ‘droga’],
fiz. równania różniczkowe opisujące ruch układu mech. swobodnego lub z więzami dwustronnymi (więzy);
Platon, właśc. Arystokles, gr. Plátōn, Aristoklḗs, łac. Plato, Aristocles, ur. ok. 427, prawdopodobnie w Atenach (wg niektórych świadectw na wyspie Eginie), zm. 347 p.n.e., Ateny,
jeden z najsłynniejszych filozofów starożytnych Grecji; uczeń Sokratesa i nauczyciel Arystotelesa, założyciel Akademii Platońskiej.
pryzmat Wollastona, dwójłomny pryzmat polaryzujący,
kostka złożona z 2 prostokątnych pryzmatów z kryształu dwójłomnego, służąca do rozdzielania wiązki światła na 2 promienie spolaryzowane liniowo w płaszczyznach wzajemnie prostopadłych i rozchodzące się pod pewnym kątem względem siebie
mat. wielomiany postaci Tn(x) = cos(n arc cos x), gdzie n = 0, 1, 2, ... (n-ty w.Cz. pierwszego rodzaju) i Un(x) = 
(n-ty w.Cz. drugiego rodzaju).
(n-ty w.Cz. drugiego rodzaju).
destylacja
proces fizykochemiczny polegający na przeprowadzeniu (przez ogrzanie) substancji ciekłych w stan pary, skropleniu (kondensacji) par przez oziębienie i następnie zebraniu skroplonych par — skroplin (czyli destylatu) w specjalnym naczyniu. Jest to metoda rozdziału mieszanin, której podstawą jest różnica w składzie pary i cieczy opisana równowagą termodynamiczną układu.
[łac. destillatio ‘ściekanie kroplami’],
